Παιδική συμπεριφορά

Είναι τα παιδιά σας άτακτα και παραφέρονται συχνά στα όρια του παραλόγου;
Ίσως να μην φταίει η ανατροφή τους, αλλά η δίαιτά τους…

Τα πειράματα που διεξήγαγε ο καθηγητής της αναλυτικής χημείας του πανεπιστημίου του Sussex στη Βρεττανία, δρ. Neil Ward, έδειξαν ότι το χρωματιστικό tartrazine, που υπάρχει σε πολλά αναψυκτικά και γρήγορες τροφές απογύμνωνε το σώμα των παιδιών, που έτρωγαν τέτοιες τροφές από πολύτιμο ψευδάργυρο. Η έλλειψη ψευδαργύρου δημιουργούσε στα παιδιά υπερκινητικότητα, εκνευρισμό και επιθετικές τάσεις.

Μέχρι σήμερα είναι βαθιά ριζωμένη η πεποίθηση ότι η προσωπικότητα του ατομου, η οποία καθορίζει τον τρόπο κατά τον οποίο το άτομο αντιδρά με το κοινωνικό του περιβάλλον, εξαρτάται αποκλειστικά από κοινωνικούς παράγοντες μαζί με κάποια κληρονομική προδιάθεση. Δηλαδή η ανατροφή του, η μόρφωση, η νοημοσύνη και οι παρέες που κάνει το άτομο, σχηματίζουν και υπαγορεύουν το πως θα αντιδράσει σε κάθε δεδομένη στιγμή και πως θα αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της καθημερινής διαβίωσης.

Παρόλο που αυτή η πεποίθηση έχει κάποια λογική βάση, δεν εξηγεί όμως πολλά σύγχρονα φαινόμενα. Πως είναι δηλαδή δυνατό, άτομα με παρόμοιες κοινωνικές επιδράσεις να διαφέρουν ριζικά όσον αφορά θεμελιώδεις αρχές της ύπαρξής τους, που έχουν ουσιαστικά να κάνουν με το αν είναι δημιουργικά ή καταστρεπτικά με τον εαυτό τους και με τους άλλους;
Η παραπάνω πεποίθηση δεν εξηγεί τις τάσεις εγκληματικότητας και τις ψυχικές παθήσεις ατόμων κάθε ηλικίας ή την παράλογη συμπεριφορά παιδιών που παρουσιάζουν υπερκινητικότητα, απάθεια, μελαγχολίες, υστερισμούς, παθολογική νευρικότητα και πολλά άλλα συμπτώματα ανώμαλης συμπεριφοράς.

Αναμφίβολα, οι κοινωνικές επιδράσεις και η κληρονομική προδιάθεση του ατόμου παίζουν βασικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του. Αυτό που ίσως όμως έχουμε παραβλέψει είναι ότι όλες αυτές οι επιδράσεις εκφράζονται αναγκαστικά μέσα από τον βιοχημικό καθρέφτη, που είναι το ανθρώπινο σώμα και τα στοιχεία που το αποτελούν.

Ο οργανισμός “Φυσική Δικαιοσύνη” της Βρετανίας, που ερευνά τη σχέση της διατροφής με την παιδική εγκληματικότητα, σχολίασε πριν από μερικά χρόνια τη νοοτροπία που χαρακτηρίζει τις δικαστικές αρχές, όσον αφορά την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας.
“Οι δικαστές”, επισήμανε ο οργανισμός, “έχουν ξεχάσει να λάβουν υπόψη τους όταν δικάζουν ένα άτομο για αδικοπραξίες ένα σημαντικό παράγοντα της συμπεριφοράς του: αυτός είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος”.

Είναι ενδιαφέρον ότι ως κοινωνία δεχόμαστε φυσιολογικό πως μπορούμε να αλλάξουμε δραματικά και ταχύτατα τον τρόπο που σκεφτόμαστε, που αισθανόμαστε και που αντιδρούμε, πίνοντας απλώς μια μεγάλη ποσότητα αλκοόλ ή παίρνοντας παραισθησιογόνα (και τα δύο χημικά που ενσωματώνονται στη δομή του οργανισμού), αλλά αρνούμαστε να παραδεχτούμε ότι άλλα χημικά, όπως όλα αυτά που τρώμε, που πίνουμε και που αναπνέουμε επηρεάζουν τη συμπεριφορά μας ανάλογα.

Ουσιαστικά το σώμα μας και ο εγκέφαλος ως μέρος του, αποτελείται εξ’ ολοκλήρου από τα χημικά μόρια, που είναι τα συστατικά της τροφής, του νερού και του οξυγόνου. Οι λειτουργίες του επίσης εξαρτώνται απόλυτα από αυτά τα χημικά (τα ορθά μόρια) και επηρεάζονται από τις ποσότητες και τους συνδυασμούς τους, όπως επίσης και από τις αντιτροφές, που είναι τα χημικά που παρεμποδίζουν τις λειτουργίες του.
Τρανή απόδειξη αυτού είναι τα ψυχοφάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία ψυχασθενών και τα οποία είναι επίσης χημικά, συνθετικά βέβαια, τα οποία ουσιαστικά μιμούνται τα χημικά της τροφής. Αυτά παρεμβαίνουν στις λειτουργίες των νευροδιαβιβαστών (των χημικών που μεταφέρουν τα μηνύματα του εγκεφάλου) και το κάνουν να λειτουργεί σε κατάσταση “υγείας”.
Η ψυχιατρική σήμερα χρησιμοποιεί βέβαια γενναιόδωρα αυτά τα χημικά για τον έλεγχο των ψυχικών παθήσεων, αλλά αρνείται να δεχτεί ότι οι ψυχασθενείς που τα παίρνουν ίσως κατέληξαν έτσι λόγω άλλων χημικών, που είναι η τροφή τους και η περιβαλλοντική ρύπανση.
Αρνείται επίσης να εξετάσει το ενδεχόμενο θεραπείας των ψυχικά ασθενών μέσω της χρησιμοποίησης των χημικών της ιδανικής διατροφής που ρυθμίζουν όπως ξέρουμε τις λειτουργίες του εγκεφάλου.
Aυτή η νοοτροπία της κοινωνίας, αλλά και των επαγγελματιών της υγείας τείνει να διαιωνίζει μια απαράδεκτη κατάσταση, η οποία έχει αρχίσει να παίρνει σήμερα διαστάσεις επιδημίας.
Η παιδική συμπεριφορά, ο εθισμός στα ναρκωτικά, η εγκληματικότητα και οι ψυχασθένειες με πολύ λίγες εξαιρέσεις οφείλονται σε μεγάλο βαθμό και επηρεάζονται από τη χημική υπόσταση του ατόμου, όπως αυτή διαμορφώνεται από αυτά που τρώει, πίνει και αναπνέει από τη στιγμή που θα γεννηθεί – και πολλές φορές προτού γεννηθεί ακόμη.
Το πόσο σωστή ή λάθος είναι η διατροφή της μέλλουσας μητέρας, και σε ποιο βαθμό έχει εκτεθεί σε τοξικά μέταλλα (όπως το κάδμιο, ο μόλυβδος, ο υδράργυρος και άλλα) ή πόσο ελλιπής είναι σε ορθά μόρια (εξαιτίας της κακής διατροφής) έχει αποδειχτεί επιστημονικά ότι επηρεάζει τον εγκέφαλο του εμβρύου ανάλογα.
Η περίπτωση της Βρετανίδας Τζάνετ είναι μία από πολλές χαρακτηριστικές του είδους της που αφορά νέους σήμερα ειδικά στο δυτικό κόσμο. Σε ηλικία 15 ετών διαγνώστηκε ότι υποφέρει από μανιακές μελαγχολικές τάσεις. Ορισμένες ημέρες πάθαινε μανιακές κρίσεις παρουσιάζοντας επίσης τρομερή υπερκινητικότητα και άλλες βρισκόταν σε κατάσταση απόλυτης και παθολογικής μελαγχολίας. Της χορηγήθηκαν τρία φάρμακα, τα lithium, tegretol και zirtek. Αυτά τη βοήθησαν να ελέγχει τη σοβαρότητα των μανιακών κρίσεων, αλλά παρέμενε συχνά σε βαθιά παθολογική μελαγχολία με τάσεις υπερεκνευρισμού. Δύο χρόνια αργότερα ζήτησε τη συμβουλή κάποιου φυσικοπαθητικού διατροφολόγου, ο οποίος διαπίστωσε ότι είχε σοβαρές ελλείψεις σε πολλά ορθά μόρια (και ειδικά ψευδάργυρο) και ότι ήταν αλλεργική στα σιτηρά.
Με ένα διατροφολογικό πρόγραμμα που αναπλήρωσε τις ελλείψεις της και αποφεύγοντας τα σιτηρά, η Τζάνετ σταμάτησε σχεδόν αμέσως τα φάρμακα και η υγεία της βελτιώθηκε θεαματικά. Τα συμπτώματά της δεν επανήλθαν και τελείωσε τις σπουδές της νιώθοντας γεμάτη ενέργεια και ζωτικότητα και χωρίς άλλα προβλήματα υγείας.

Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε καλό είναι όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι ο τρόπος που αντιδρούμε στις περιβαλλοντικές προκλήσεις εξαρτάται άμεσα από αυτά που πίνουμε, τρώμε και αναπνέουμε…

Μοιραστείτε το άρθρο