Η φυσικοπαθητική ή ορθομοριακή Ιατρική είναι εκείνη η επιστήμη που ασχολείται με την αναπλήρωση των ζωτικών διατροφολογικών ελλείψεων στον οργανισμό που ασθενεί χρησιμοποιώντας μεμονωμένα ή συνδυασμούς διατροφολογικών ουσιών (βιταμίνες, μέταλλα, ιχνοστοιχεία, αμινοξέα, ένζυμα κλπ), σε συγκεντρωμένη μορφή και σε υψηλή δοσολογία για ικανό χρονικό διάστημα – ώσπου να επανέλθει η επιθυμητή ισορροπία και να εξαλειφθεί η πάθηση. Από εκείνο το σημείο και μετά, αλλαγές (προς το φυσικότερο) στον τρόπο ζωής και διατροφής, αποφυγή περιβαλλοντικών προκλήσεων (όπως η έκθεση σε μολυσμένη ατμόσφαιρα και τοξίνες), και κάποια ελάχιστα προληπτικά μέτρα (όπως μιας καλής ποιότητας πολυβιταμίνη καθημερινά), είναι συνήθως αρκετά για την αποφυγή μελλοντικών περιπλοκών και την διατήρηση της υγείας.
Η φυσικοπαθητική ή ορθομοριακή Ιατρική λοιπόν σε αντίθεση με την Τεχνο – ιατρική , κλασσική Ιατρική
Σαν ιδέα, η ορθομοριακή ιατρική ή φυσικοπαθητική δεν είναι κάτι καινούργιο. Πατέρας της θεωρείται ο Ιπποκράτης, ο οποίος πριν από περίπου δυόμισι χιλιάδες χρόνια συμβούλευε: “η τροφή να είναι το φάρμακό σου, και το φάρμακό σου η τροφή”.
Επίσης ο φημισμένος θεραπευτής του δωδέκατου αιώνα, Μεϊμωνίδης, παρότρυνε τους συναδέλφους του να αποφεύγουν τη φαρμακευτική αγωγή, όταν “μια καλή διατροφή, και ανά τακτά χρονικά διαστήματα νηστεία και ξεκούραση” ήταν αρκετά για την ανάρρωση του ασθενούς. Αυτό που άλλαξε τα τελευταία εκατόν χρόνια, είναι η επιστημονική τεκμηρίωση και η κατανόηση του τρόπου σύμφωνα με τον οποίο επενεργούν τα διάφορα συστατικά της τροφής στο σώμα – γεγονός που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην πρόοδο της χημείας και της βιοχημείας.
Ο ορισμός “ορθομοριακή ιατρική” οφείλεται στον μοναδικό επιστήμονα που έλαβε το βραβείο Νόμπελ δύο φορές, τον Λάινους Πόλινγκ, ο οποίος θεωρείται πατέρας της μοντέρνας χημείας, βιοχημείας και γενετικής, και πρωτεργάτης στην ανακάλυψη της δομής του DNA. Mέχρι το θάνατό του, το 1994 σε ηλικία ενενηνταδύο ετών, διετέλεσε πάτρωνας του Ινστιτούτου Ιδανικής Διατροφής του Λονδίνου. Από τις εκτεταμένες έρευνες του Πόλινγκ και άλλων ερευνητών στα συστατικά της τροφής και στην επίδραση τους στον οργανισμό, βγήκε το συμπέρασμα ότι οι παθήσεις εμφανίζονται συνήθως ως αποτέλεσμα της έλλειψης διατροφολογικών ουσιών. Αναπλήρωση αυτών των ελλείψεων επιτρέπει στον οργανισμό να επανέλθει στη σωστή (ορθή) λειτουργία, καθώς του έχουν παρασχεθεί τα “ορθά μόρια” που έχει ανάγκη. Έτσι γεννήθηκε ο όρος, ο οποίος χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα ορθομοριακή Ιατρική ή φυσικοπαθητική , θεραπεία δηλαδή με φυσικά μέσα.